ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για την νέα Μονάδα της ΔΕΗ και τις Δίκες που ακλούθησαν μετά την έκδοση της οικοδομικής άδειας για την κατασκευή.

Η ΔΕΗ, έχοντας το πρόβλημα της παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων Ηλεκτρικής Ενέργειας στην Βόρεια Ελλάδα, αλλά και την μεγάλη κατανάλωση ρεύματος, στην Νότια Ελλάδα (αστάθεια του συστήματος) και την ανάγκη αύξησης της παραγωγής, λόγω των αυξημένων αναγκών στα μέσα της δεκαετίας 2000 περίπου, αποφάσισε την κατασκευή νέας μονάδας στο Αλιβέρι, με την καύση φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου.
Ξεκίνησε τις διαδικασίες για την κατασκευή της νέας μονάδας, την περίοδο 2007.
Στην πορεία εμφανίστηκαν πολλά προβλήματα, ενώ ανταγωνιστικά κυρίως συμφέροντα, κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια, με συνεχείς προσφυγές, να καθυστερήσουν την κατασκευή και να την ακυρώσουν, δηλαδή να μην κατασκευαστεί τελικά η μονάδα.
Να σημειωθεί ότι οι δύο παλαιές μονάδες των 150 ΜW η κάθε μία, ήταν από τις πλέον ρυπογόνες και αντιοικονομικές δηλαδή πανάκριβες στη λειτουργία τους με εκπομπή πολλών ρύπων και θα έπρεπε να αντικατασταθούν το συντομότερο δυνατό.
Αυτό δεν συνέφερε τους ιδιώτες παραγωγούς και ανταγωνιστές οι οποίοι πωλούν το ρεύμα που παράγουν, στην ΔΕΗ και η τιμή επηρεάζεται θετικά για αυτούς, όταν τέτοιες μονάδες, σαν τις παλαιές Μονάδες, παράγουν ρεύμα για τις ανάγκες της χώρας.
Η ΔΕΗ είχε προχωρήσει σε διαγωνισμό και είχε αναθέσει το έργο σε κατασκευαστική εταιρεία η οποία παράλληλα ήταν και είναι παραγωγός ρεύματος και επομένως, από τα πράγματα ανταγωνίστρια της ΔΕΗ.
Η καθυστέρηση έναρξης της κατασκευής στοίχιζε στη ΔΕΗ, δηλαδή στους καταναλωτές, 100.000€ την ημέρα.
Επομένως η καθυστέρηση ευνοούσε την κατασκευαστική εταιρεία, αφού εισέπραττε χωρίς να κατασκευάζει το έργο και χωρίς να έχει έξοδα.
Η ΔΕΗ, αντιμετωπίζοντας ένα πρωτοφανές εχθρικό κλίμα, είχε προβληματιστεί έντονα και συζητούσε να ακυρώσει την κατασκευή της μονάδας στο Αλιβέρι και να την μεταφέρει στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.
Όπως είναι φυσικό, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το Αλιβέρι και την ευρύτερη περιοχή, που είχε ήδη δεχθεί σοβαρά πλήγματα στην απασχόληση.
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας, με Νομάρχη τον σημερινό Δήμαρχο Κύμης – Αλιβερίου, δεν συνήθιζε να κάθετε στην άκρη όταν θίγονταν το δημόσιο συμφέρον και τα συμφέροντα των πολιτών και του Νομού.
Ενημερώθηκε για το πως έχουν τα προβλήματα και προσπάθησε να βοηθήσει όσο ήταν δυνατό, για να μη χαθεί η μονάδα από το Αλιβέρι, από το οποίο ξεκίνησε η ΔΕΗ τη παραγωγική της δραστηριότητα, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και κινδύνευε να μετατραπεί σε κρανίου τόπο, χωρίς να υπάρχει πλέον καμία μονάδα της ΔΕΗ,( κυρίως νέα Μονάδα) όπως άλλωστε επιδίωκαν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Μεταξύ των προβλημάτων ήταν και η απόφαση πρώην Νομάρχη, επί κρατικής Νομαρχίας το 1991, ο οποίος, χωρίς να προβλέπεται από την Νομοθεσία είχε χαρακτηρίσει τον δρόμο, από την περιοχή «ποντικού», παραλιακά προς τον Κάραβο, τη ΔΕΗ, το Μηλάκι μέχρι το Πράσινο ως «Κοινοτικό », χωρίς να ενημερωθεί η ΔΕΗ, όπως ισχυρίζεται η ίδια.
Ο Νομάρχης από το νόμο είχε το δικαίωμα να χαρακτηρίσει τον δρόμο ως «μοναδικό »ή «κυριότερο»και όχι ως κοινοτικό.
Αυτή η απόφαση διχοτομούσε το οικόπεδο της ΔΕΗ και όπως ενημέρωσε η πολεοδομία δεν μπορούσε να εκδοθεί οικοδομική Άδεια για την κατασκευή της νέας Μονάδας.
Μετά από εισηγήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών, και ειδικών, νομικών κλπ, το αδιέξοδο μπορούσε να αρθεί και να προχωρήσει η έκδοση της οικοδομικής άδειας, αν ανακληθεί η απόφαση του πρώην Νομάρχη, κατά το μέρος μόνο που αφορά στο οικόπεδο της ΔΕΗ. Να επαναφέρει δηλαδή το καθεστώς που υπήρχε από το 1952 περίπου, όταν κατασκευάζοταν οι δύο πρώτες μονάδες, μέχρι την απόφαση του πρώην Νομάρχη(1991).
Αυτό ακριβώς έγινε.
Η απόφαση αυτή έδωσε την δυνατότητα της έκδοσης της οικοδομικής άδειας και της κατασκευής της νέας Μονάδας η οποία λειτουργεί για περίπου τρία χρόνια.
Από αυτή την απόφαση δεν ζημιώθηκε κανένας, ενώ ωφελήθηκε η τοπική κοινωνία και η οικονομία.
Η μήνυση είχε κατατεθεί από κατοίκους του Πρασίνου, με την καθοδήγηση και προτροπή γνωστού «οικολόγου», ο οποίος συμφωνεί για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες αρκεί να γίνονται από ιδιωτική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται.
Φυσικά κανένας δεν θα είχε αντίρρηση να επενδύσει αυτή η εταιρεία, και όποια άλλη ενδιαφέρεται αλλά δεν είναι λογικό να διώξουμε τις ήδη λειτουργούσες εταιρείες από την Περιοχή μας.
Το Δικαστήριο με τα δικά του κριτήρια, εξέδωσε την απόφασή του, που για τον Πρώην Νομάρχη και Δήμαρχο Κύμης Αλιβερίου, είναι φυλάκιση και στέρηση Πολιτικών δικαιωμάτων ενός (1) έτους τριετή αναστολή.
Ο Δήμαρχος Κύμης – Αλιβερίου έχει τονίσει πολλές φορές ότι κάθε αιρετός, που εθελοντικά ασχολείται με τα κοινά, δεν έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί όταν θίγεται το δημόσιο και το κοινωνικό συμφέρον.
Είναι υποχρεωμένος να παρεμβαίνει, έστω και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει και την δικαιοσύνη. Διαφορετικά είναι καλύτερα να παραμείνει στο σπίτι του.
Ο ίδιος θα έκανε το ίδιο και πάλι, αν χρειαζόταν, εφόσον η παρέμβασή που χρειαζόταν, ήταν στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή για την προστασία του δημοσίου και του κοινωνικού συμφέροντος.
Εύλογα αναρωτιούνται πολλοί, πώς είναι δυνατόν να έχουμε τέτοια αποτελέσματα σε δίκες, όταν κάποιος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προστατεύει τα συμφέροντα των πολιτών και του τόπου;
Έλληνες ήμαστε, στην Ελλάδα ζούμε……
Να σημειώσουμε επίσης ότι ο συγκεκριμένος « οικολόγος » που παριστάνει τον κατήγορο όλων, διεκδικεί από τον Δήμο 680.000 € για έξι (6) μικρομελέτες οι οποίες ισχυρίζεται ότι του ανατέθηκαν προφορικά, δηλαδή παράνομα, από τον τότε Δήμαρχο Κύμης, με την υποχρέωση να τις παραδώσει μέσα σε ένα (1) μήνα.
Ισχυρίζεται ότι τις παρέδωσε και ζητά να του δώσει ο Δήμος Κύμης –Αλιβερίου τις 680.000€.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα για μερικούς «αγωνιστές», που έχουν βάλλει στο στόχαστρό τους «κακούς».

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ