Το παλιό βυζαντινό χωριό βρισκόταν στον κάμπο του Μονοδρίου, στη σημερινή θέση «Τρόχαλα». Καταστράφηκε τον 9ο αιώνα από Σαρακηνούς πειρατές ενώ οι κάτοικοι που ξέφυγαν από τη σφαγή και τη λεηλασία, μαζί με άλλους από τον κάμπο, ίδρυσαν το νέο χωριό στην κορυφή του λόφου. Το Μονόδρι άκμασε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Οι Φράγκοι στην κορυφή του λόφου, στη θέση της κατεστραμμένης μονής ανέγειραν μεγάλο πύργο για κατόπτευση και καταδυνάστευση της περιοχής. Ο πύργος σήμερα δεν υπάρχει. Κατεδαφίστηκε από τους κατοίκους του χωριού για να κατασκευαστεί το πανύψηλο κωδωνοστάσιο και η εκκλησία. Το μόνο που διασώθηκε είναι ο Βενετσιάνικος θυρεός του, που παριστάνει έναν άγγελο με ανοιγμένες τις φτερούγες του.
Η Τοπική Κοινότητα Μονοδρίου χαρακτηρίζεται πεδινή, με μέσο υψόμετρο 60 μέτρα και με αγροτικό χαρακτήρα και κυρίαρχα με δενδροειδείς καλλιέργειες. Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2001 έχει σχετικά μεγάλη ανεργία (29η), στο πλαίσιο του νέου Δήμου Κύμης- Αλιβερίου.
Ο οικισμός Μονόδριμε 653 κατοίκους, είναι κτισμένος σε δύο επίπεδα, με φυσικό χώρισμα τον ποταμό Μανικιάτη. Το Άνω Μονόδρι αμφιθεατρικά χτισμένο με σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου με θέα την κοιλάδα του ποταμού και το Κάτω Μονόδρι (ή Χάνια) χτισμένο στον κάμπο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο.
Μεταξύ τους συνδέονται με μία περίτεχνη πέτρινη γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1888 επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη, με υλικό του βενετσιάνικου πύργου του οικισμού των Κήπων και των λατομείων της περιοχής.
Λειτουργούν 3 ταβέρνες, 3 καφέ μπαρ και 1 παραδοσιακό καφενείο. Υπάρχει χώρος στο Πλατανόδασος του Μονοδρίου, όπου μπορούν να αναπτυχθούν τουριστικές εγκαταστάσεις και να αναδειχθεί το φυσικό κάλλος αυτού, ώστε να προσελκύονται επισκέπτες, λάτρεις του εναλλακτικού τουρισμού.
Ο οικισμός Κοίλι, με 130 κατοίκους, φέρεται να κτίστηκε από τους κατοίκους του οικισμού Κοίλα, που καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς πειρατές τον 9ο αιώνα. Τα αρχαία Κοίλα τοποθετούνται στη θέση Κάτοικες, ενάμισι χιλιόμετρο βόρεια του Αυλωναρίου. Ήταν δήμος της αρχαίας Ερέτριας, ενώ άκμασε και επί βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στο κέντρο του οικισμού υπήρχαν δύο ενετικοί πύργοι. Ο μεγαλύτερος κατεδαφίστηκε για να κτισθεί ο ναός του Αγίου Νικολάου και σώζονται τα θεμέλιά του. Ανατολικά του, σώζεται ο δεύτερος πύργος σχεδόν ακέραιος, ο οποίος χρησιμοποιούταν ως κυλινδρόμυλος τριβής σιταριού.
Στο σημείο που ενώνονται το Άνω και Κάτω Μονόδρι , βρίσκεται η λιθόχτιστη γέφυρα του ποταμού Μανικιάτη. Πρόκειται για πέτρινη γέφυρα δύο τόξων που χτίστηκε το 1888, επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη. Το υλικό κατασκευής είναι η ντόπια ηφαιστειογενής πέτρα από την περιοχή των Κήπων, η οποία πελεκήθηκε και μεταφέρθηκε στο Μονόδρι με ξυλάμαξες. Κιούσηδες μάστορες από την Ήπειρο την αξιοποίησαν κτίζοντας ένα περίτεχνο γεφύρι από τα λίγα σωζόμενα στη χώρα μας. Αυτό που την καθιστά μοναδική είναι η τοιχοποιία της. Οι τέλεια ορθογωνιασμένες πέτρες, πελεκημένες στο χέρι, έδωσαν ένα άριστο από άποψη δόμησης αποτέλεσμα. Η θεμελίωση της, όπως διηγούνται οι γεροντότεροι έχει βάθος όσο και το ύψος της, δηλαδή 10-11 μέτρα. Το μεσαίο ποδαρικό, έχει άριστη υδροδυναμική, έτσι ώστε η κατασκευή να υφίσταται την ελάχιστη δυνατή πίεση. Τα ακριανά ποδαρικά δημιουργούν «φτερά» έτσι ώστε να παροχετεύονται τα νερά με τη λιγότερη δυνατή πίεση προς την κατασκευή. Τα πλαϊνά παραπέτα της γέφυρας, στον δρόμο που περνά πάνω της είναι κατασκευασμένα από μεγάλους πελεκημένους μονόλιθους από το ίδιο ηφαιστειογενές πέτρωμα.
Η υπέροχη κοιλάδα για περίπατο που δημιουργεί ο ποταμός Μανικιάτης γεμάτη πλατάνια και πλήθος άλλων φυτών. Εκεί γίνεται και το νέο Αθλητικό Κέντρο που θα φιλοξενεί τις πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες των κατοίκων.
Στο Μονόδρι λειτουργεί πολιτιστικός σύλλογος, με αξιόλογη πολιτιστική δράση.
Υπάρχει η ποδοσφαιρική ομάδα Αναγέννηση Μονοδρίου .