Ιστορία
Πιθανά στην περιοχή υπήρχαν πολλοί λαγοί και έτσι ο οικισμός, πήρε το όνομα του από την αλβανική λέξη «λέπουρο» δηλαδή λαγός. Στην αρχή της Τουρκοκρατίας ήταν μικρός οικισμός και υπαγόταν στο Ναχιγιέ Αυλωναρίου. Στη θέση Παλαιοχώρι, όπου βρίσκεται ο ναός της Ευαγγελίστριας, είχε ο Κριεζώτης το στρατόπεδό του. Στην περιοχή των Λέπουρων ο Ομέρ μπέης της Καρύστου χτύπησε στις 14 Ιουλίου 1821 τους ένοπλους Κυμαίους που είχαν επαναστατήσει και τους διασκόρπισε. Σκοτώθηκε την ημέρα εκείνη και ο αρχηγός των Κυμαίων ο Γεώργιος Παπάς. Ο οικισμός, μέχρι το 1860, ήταν τσιφλίκι του Τούρκου Μεχμέτ αγά και αγοράστηκε στη συνέχεια από εύπορους κατοίκους της περιοχής. Το Σεπτέμβριο του 1944 στη θέση Μαγούλα Λαμπούσας ή Λοφίσκο, στην πεδινή τοποθεσία αριστερά του δρόμου Λεπούρων – Αυλωναρίου και σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρων από τα Λέπουρα αποδεκατίστηκε φάλαγγα Γερμανών που έφευγε από την Κύμη για τη Χαλκίδα, από Έλληνες αντάρτες που είχαν στήσει ενέδρα. Στη θέση της μάχης υπάρχει ηρώο για τους πεσόντες και γιορτάζεται η επέτειος της μάχης.
Η Τοπική Κοινότητα Λέπουρα, χαρακτηρίζεται πεδινή, με μέσο υψόμετρο 100 μέτρα και με αγροτικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2001 έχει μικρή ανεργία(45η), στα πλαίσια του νέου Δήμου Κύμης- Αλιβερίου.
Τα Λέπουρα με 331 κατοίκους, αποτελείται από δύο οικισμούς, το «Ανω», που είναι ο παλιός οικισμός και «Κάτω» ή «Χάνια» που είναι ο νέος οικισμός, που άρχισε να κατοικείται μετά το 1910.
Κατά τη διάνοιξη των θεμελίων του ναού της Ευαγγελίστριας βρέθηκαν μάρμαρα και πελεκητοί λίθοι, που χρησιμοποιήθηκαν στην τοιχοποιία σαν δομικό υλικό.
Θέση Μαγούλα: Πρόκειται για χαμηλό λόφο στο κέντρο της κοιλάδας που κατευθύνεται προς βόρεια των Λέπουρων στο Αυλωνάρι, σε απόσταση μόνο 2 χλμ. από τα Λέπουρα.
Υπάρχει πολιτιστικός σύλλογος Λέπουρα